Indonesia

Nou, maandag onze toets gehad… Er zaten makkelijke dingen in, maar ook moeilijke.. dus het is maar even afwachten wat ik er van heb gemaakt.

Verder hebben we de hele week alleen maar school gehad, op 2 uurtjes na, want toen mochten we een batik maken. We waren in totaal met z’n vieren en we kwamen bij school aan en moesten direct een patroon tekenen. Helaas, ik ben niet zo goed in creatief zijn als het moet .. dus vergeleken met de andere batiks is mijne niet zo mooi geworden. Het was wel leuk om een keer te doen, maar het is toch erg lastig en ik vond dit al lang duren terwijl we een ultra verkorte versie van batik deden! Twee delen op mijn batik zijn wel goed gelukt en mooi geworden, maar de rest … lijkt op een kindertekening…

Deze week is ook de eerste week van de ramadan en Adinda doet er aan mee. Elke dag moet ze voor 4.00 uur ‘s ochtends eten en rond kwart voor 6 in de avond mag ze weer eten en drinken. Erg knap! Helaas voor Dewie en mij betekent de ramadan dat veel eettentjes pas om 16.00 opengaan en we hebben dus maar een paar keuzemogelijkheden om tussen de middag te eten. Wel weer leuk is dat er vlak bij ons huis een straat is waar elke dag tussen 16.00 en 18.00 talloze kraampjes staan met eten/hapjes en drinken/sapjes. Erg gezellig en leuk om rond te lopen, en natuurlijk ook om lekkere hapjes te kopen 😀 We zijn hier dan ook vaak te vinden na school.

Verder hebben we deze week ook een aantal dagen gewinkeld, en hoewel ik de eerste dag niet heel veel leuks heb gekocht, heb ik de andere dag te veel leuks gekocht! Ach ja, ik ben nog maar 3 weekjes in Yogyakarta.. Het winkelen is hier wel erg leuk en vaak ook lekker goedkoop vergeleken met Europa.

Voor zaterdag stond onze zelf geplande trip naar Semarang op het schema. We hadden een auto met chauffeur gehuurd en om 6.15 ‘s ochtends stond de auto voor de deur. Het was ongeveer drie uur rijden en als eerste zouden we naar het graf van superopa gaan. Eenmaal in een plaatsje voor Semarang aangekomen, waar de begraafplaats is, ging de chauffeur aan wat mensen vragen waar de begraafplaats was. Het bleek echter dat er 4 van zulke begraafplaatsen waren, en ik had dus niet een goed adres doorgekregen. Gelukkig wist ik te vertellen dat het bij een heuvel was en volgens mij liggen daar ook de meeste christelijke mensen begraven dus we hebben het kunnen vinden. Op de begraafplaats aangekomen had ik gelukkig wel het nummer van het graf (wat overigens de verkeerde was, want superopa lag er 1tje naast) zodat we niet lang hoefden te zoeken. Ik vond het toch wel een emotioneel momentje om daar zo te zijn.. Op dat moment wilde ik heel graag mama er bij hebben, om samen het graf te kunnen bezoeken. Maar dat gaan we zeker weten over niet al te veel jaar doen he mamsie (en papsie en yara en Wietze :D) ? Verder vond ik het toch wel heel bijzonder dat ik in Indonesië was en mijn overgrootvader kon opzoeken.

Na het graf te hebben bezocht zijn we in Semarang een beetje met de auto rondgereden, maar er was niet heel veel te doen. We zijn wel naar Lawang Sewu geweest. Dit was vroeger een kantoor van de Nederlanders en later is het door de Japanners gebruikt als een gevangenis voor Indonesiërs en zijn er ook veel mensen geëxecuteerd. Het staat dan ook bekent als een ‘haunted place’… Het gebouw zelf zag er dan ook aardig griezelig uit met al die lege kamers, maar volgens mij komt dat ook omdat er niets aan onderhoud wordt gedaan daar 😛 We konden ook in de kelderruimte, wat erg groot was, en hier werden vroeger de mensen gevangen gehouden en geëxecuteerd. Voordat we naar beneden konden moesten we wel laarzen aan, want overal ligt een laag water. Het zag er allemaal wel eng uit en het was ook donker, dus wel spannend. De kamertjes waar de mensen gevangen werden gehouden waren alleen zo klein, misschien een meter bij een meter, en ze werden hier met maar liefst 6 mensen gevangen gehouden…

Na de rondleiding in Lawang Sewu zijn we naar een hele grote moskee geweest. We zijn er niet binnen geweest, maar wel in een toren ernaast. Die toren was een soort museum en op de bovenste etage had je een mooi uitzicht over de hele stad en kon je de zee zien.

Hierna zijn we verder gereden richting de bergen. We wilden eerst met een treintje langs de onderkant van de bergen rijden, maar eenmaal daar aangekomen bleek dat dat treintje niet meer bestond. Onze chauffeur had toen het idee om ergens boven naar de berg te rijden en daar een warmwaterbron te bezoeken. Dit vonden we wel een goed idee, alleen we hadden geen zwemkleding mee… Dan maar in ondergoed dachten we ;). Voordat we de berg opreden kochten we nog wat avondeten aan de kant van de weg en zijn we doorgereden. Eenmaal hoger op de berg zijn we uitgestapt om het super mooie uitzicht te bekijken. De zon die was al wat ondergegaan en de bergen hadden allemaal een roze gloed om zich heen. Echt een super romantisch beeld. Toen we niet meer verder met de auto konden zijn we uitgestapt en hebben in een lege warung ons eten opgegeten. Ondertussen was het al donker geworden en moesten we het laatste stuk lopen om bij de warmwaterbron te komen. Er stonden daar wat mannen met paarden die ons verzekerden dat het erg ver was, alleen vroegen ze 70.000 rupiah per persoon en wij vonden dat wel te duur (en zielig voor die paardjes) dus we zijn gaan lopen. Wel moesten we alsnog 20.000 rupiah in totaal betalen als entree… Toen we eindelijk boven waren aangekomen bij de warmwaterbron, bleek het hek gesloten te zijn. Maar we moesten en zouden in die warmwaterbron gaan, dus zijn we met enige moeite het hek overgeklommen. We zijn dus semi-illegaal de warmwaterbron in geweest, want we hadden wel betaald ;). We hebben er lekker lang ingezeten en zijn daarna (na weer met enige moeite over het hek te hebben geklommen) beneden de berg nog even wat thee/koffie gaan drinken. Vervolgens zijn we weer naar Yogyakarta gereden en we waren ongeveer 01:30 thuis. Nog snel even gedoucht omdat we erg naar zwavel stonken en daarna zijn we lekker gaan slapen.

Zondag zijn we, na lekker lang te hebben uitgeslapen, weer naar de Malioboro geweest. Hier hebben we wat rondgelopen, wat leuke dingen voor m’n zusje gekocht, en ‘s avonds zijn we uiteten geweest in de Pizzahut. Het was dus weer een geslaagd weekend!

Cinta dan cium,

Nikki

Deze week hebben we eindelijk eens wat minder school gehad. Voor maandag stond ons eerste tripje gepland, naar Imogiri. Het graf van de sultan. Voordat we mochten binnen treden moesten we in traditionele kleding, zoals te zien op de foto’s op facebook. We hebben hier een gebed meegemaakt en zijn ook in het graf van de sultan geweest.

De volgende dag hadden we weer direct een tripje. Naar de Borobudur. Het was ongeveer een uurtje rijden, dus we hebben lekker kunnen slapen in de auto. Eenmaal daar aangekomen moesten wij via de toeristeningang (die is duurder), maar probeerden Wesley en Adinda door de ‘gewone’ ingang te komen. Dit is hen gelukt, want ze praten al goed Indonesisch en de kaartjesverkoper trapte er (toch met wat moeite) in! Scheelt weer geld voor school .. 😛 De Borobudur is een erg mooie tempel, maar het is toch minder groot dan ik had gedacht. Ook hiervan heb ik op facebook al wat foto’s geplaats en foto’s zeggen hier meer dan woorden 😉 Wel jammer was dat de bovenste etage afgesloten was omdat ze daar aan het renoveren zijn .. 🙁 hebben wij weer … we konden dus niet proberen of we die beelden aan konden raken en eeuwig geluk kregen..

Dinsdag en woensdag hebben we gewoon school gehad, en vrijdag voor het grootste gedeelte ook, maar we zijn er twee uurtjes tussenuit geweest naar de kraton, het paleis van de sultan. Helaas was dit niet zo heel bijzonder omdat we de speciale plaatsen niet mochten betreden.

Het weekend is Adinda naar haar familie gegaan en zijn Dewie en ik zaterdag naar Parangtritis geweest, een strand. We wisten ongeveer waar we onze bus moesten pakken, in de buurt van een tankstation, en dan moet je aan de kant van de weg wachten (waar je maar wilt) en als de bus langskomt moet je zwaaien zodat ze weten dat je mee wilt. Van het vrouwtje bij ons huis wisten we dat de prijs 10.000 rupiah per persoon was, maar ja, we zijn ‘blank’ … dus toen de man van de bus het geld kwam ophalen probeerde hij direct meer van ons te krijgen, maar daar trapten we niet in. Ik zei direct dat het nooit 20.000 per persoon kon zijn, en toen zei die man “oke, 30.000 voor jullie samen”. Maar ik was het er nog steeds niet mee eens dus zei dat die mevrouw van het huis had gezegd dat het 10.000 per persoon was. Het antwoord van de man was “Oh..” en toen liep hij weg en hoefden we maar 10.000 per persoon te betalen ;).

Eenmaal aangekomen bij het strand hebben we een stuk over het strand gewandeld. Het is een mooi strand, maar je mag er niet zwemmen omdat het water en de stroming te wild zijn. Dat was wel jammer, maar we hebben wel een beetje in het zonnetje gelegen en het erg naar ons zin gehad daar. We wilden de zonsondergang nog bekijken, maar die was niet bij het water en het was ook nog een beetje bewolkt, dus zijn we weer richting huis gegaan. Weer in de stad aangekomen wilden we nog even naar de Malioboro om broodjes te kopen voor de volgende dag en nog even wat te drinken. Toen we de bus uitstapten wisten we niet zo goed waar we waren en we besloten met een becak naar de Malioboro te gaan. Weer gingen we even onderhandelen en die man zei dat het erg ver was, dus met 10.000 rupiah gingen we akkoord… eenmaal de straat uitgereden fietste de man naar links en daar zagen we de kraton (het paleis van de sultan) wat betekende dat achter ons de Malioboro al was… Toen we dit tegen die man zeiden bleef hij stug volhouden dat dat niet zo was! We vonden het zo grappig en waren erg benieuwd waar hij ons helemaal langs zou fietsen, dus zeiden we er niets van en heeft hij een behoorlijke omweg gemaakt en hebben wij weer wat meer van de stad gezien, voor maar een euro ;). Iedereen blij dus! We hebben in de Malioboro beltegoed gekocht, broodjes gekocht en nog een ijskoffie bij de J.CO (soort Starbucks) gedronken. Daarna zijn we naar huis gegaan en zijn we lekker ons bed ingedoken.

Zondag hebben we de hele dag geleerd voor de toets die we de volgende dag zouden hebben…

To be continued…

Cium,

Nikki

Deze week hebben we niet heel veel bijzonders gedaan. Elke dag vroeg opstaan, een hele dag school en veel grammatica zorgt er voor dat we ons na school behoorlijk ‘capai’ voelen ;). De lessen zijn op zich goed te doen, alleen de grammatica is erg veel en toch best lastig zo vlug achter elkaar aan. Gelukkig merken we wel dat er ook een vooruitgang komt in onze kennis en toepassing van de taal, want ik merk dat ik mensen op straat aardig kan verstaan en ook kan ik mezelf wel verstaanbaar en duidelijk maken… hoop ik ;).

Op school stond deze week in het teken van de “Pesta malam Indonesia”. Het schoolfeest op vrijdag waarbij iedereen in traditionele kleding moet en ook een uitvoering moet doen. Aan het begin van de week moesten we de kleding passen, en dat leek ons eigenlijk best leuk. Alleen de kleding voor ons, allemaal kebaya, zag er uit alsof het elk schoolfeest werd gebruikt…. Helaas niet wat we hadden gehoopt, maar uiteindelijk toch iets aardigs uitgezocht. De uitvoering die we moesten doen was een lied uit Kalimantan genaamd “ampar-ampar pisang”. De leraren waren er heel enthousiast over, maar wij hebben het pas een dag van te voren een beetje overgekeken ;).

Het schoolfeest zelf was heel erg gezellig. Iedereen moest dus in traditionele kleding en dat zag er wel heel leuk uit. Van te voren werden we aangekleed, maar het was wel heel erg warm… om mijn middel kreeg ik een band om mijn sarong vast te maken en die band ging wel 4 keer om me heen. Daaronder zat nog een hemdje en daarboven nog mijn kebaya blouse! Ook werden we flink opgemaakt. Het is hier mooi om een witte huid te hebben (‘whitening’ zit dan ook in elke crème en lotion) en ik had dan ook het gevoel alsof ik op een little asian ghost girl leek… Gelukkig vervaagde de make-up al snel door het zweten hahaha! En dan zat mijn sarong ook nog niet goed vast… want bij het begin van het feest moest iedereen naar buiten, en ik vond al dat mijn rok opeens wat langer leek… toen we eenmaal op onze knieën gingen zitten merkte ik dat mijn sarong dus deels onder die band om me middel vandaan was gekropen… en ik zat helemaal vooraan. Gelukkig kon ik nog gewoon opstaan zonder dat de sarong van mijn billen gleed, en heeft een lerares het goed vastgemaakt zodat ik er de hele avond mee door kon gaan ;).

Onze uitvoering van het lied ging niet echt goed, en het waren dan ook vooral onze leraressen die het hardst zongen =D. Verder was er nog een Indonesisch boybandje waarvan een jongen zijn Adinda wel heel erg leuk vond aangezien hij de volgende dag pingde dat hij de rest van zijn leven bij haar wilde blijven… Ook was er nog van alles te eten, en al met al was het dus een zeer geslaagd feestje!

Deze week heb ik ook nog een jurkje, waar direct de eerste dag in Jakarta een gat in is gekomen, laten maken. Samen met een vrouwtje van het huis hier ging ik naar een kledingmaakster. Alleen de kleur van mijn jurkje is wat lastig, en die kleur had ze dan ook niet in draad. Dus ik ging met het vrouwtje van het huis naar een winkel met allemaal verschillende kleuren garen, en precies de kleur die ik nodig had, hadden ze daar voor maar ongeveer 30 cent…! Weer terug gekomen bij de kledingmaakster is ze direct mijn jurkje gaan maken. Het duurde misschien 15 minuten, en voor een euro heeft ze het mooi opgeknapt. Het valt niet meer op! Verder zijn we het weekend naar de Malioboro (winkelstraat) geweest en hebben daar een beetje rondgelopen, gegeten en wat boodschappen gedaan en verder hebben we gewoon ‘gechillt’. Vanaf het volgende weekend zijn we van plan om nog zoveel mogelijk dingen te bezoeken naast onze tripjes die we ook met school gaan maken!

Liefs,

Nikki

De afgelopen week heb ik mijn ervaringen hier niet echt bijgehouden, dus ik zal proberen om in dit verhaaltje even wat te vertellen over de afgelopen week.

8 juli zijn we al om 03:00 opgestaan, omdat we met de trein naar Yogyakarta gingen. De reis zou 7 uur lang duren, maar de vertraging begon al op het station… De trein kwam ongeveer 45 minuten te laat. Eenmaal in de trein, zonder airco, werd het toch wel erg warm als de trein moest stoppen op een volgend station. Gelukkig kwam er wel lekker veel wind naar binnen als we reden, dus het was op zich prima te doen. In de “business class” mogen mensen van alles verkopen, dus om de minuut kwam er iemand langs voor “kopikopikopikopi” of “makanmakanmakanmakan”. Ik heb niet echt lekker geslapen in de trein, maar het was toch wel een ervaring. En ook mooi landschap gezien.Veel sawah’s, bergen en mooie natuur. Aan het eind van de middag kwamen we aan in Yogyakarta en daar wachtte een mevrouw, die zaken in het huis regelt, met haar dochter en man ons op. Ze had een busje geregeld en zo zijn we naar het huisje gereden.

We hadden niet te veel van het huisje verwacht, maar het is een erg mooi huis met een leuke tuintje waar we kunnen zitten, ruime slaapkamers en woonkamer, en twee badkamers (we gebruiken alleen 1, want die andere is een typisch Indonesische badkamer). Al met al zijn we er erg blij mee. Wel waren er steeds erg veel mensen in huis (mensen die in het huis dingen regelen of schoonmaken), maar dat is nu gelukkig niet meer zo.

Dezelfde dag dat we aankwamen zijn we in de avond naar Alun-Alun geweest. Er staan hier twee hele grote bomen, met ongeveer 30 meter tussen die bomen. Het is de bedoeling dat je geblinddoekt vanaf een bepaalde afstand, recht voor die bomen, probeert er tussendoor te lopen, en als dat je lukt mag je een wens doen. Alleen dit lukt heel vaak niet, omdat je wordt geduwd door geestjes. Het is een hele rare ervaring, want hoewel ik er voor stond, liep ik op de een of andere manier helemaal naar rechts… twee keer precies dezelfde kant op, en nog 5 keer andere kanten op.. Maar de 6de keer is het me eindelijk gelukt om er tussendoor te lopen ;). Voor de rest hebben we lekker gerelaxt, omdat maandag onze school al begon…

De eerste week school was erg vermoeiend… Elke ochtend om 6 uur opstaan en om kwart voor 7 naar de bus lopen. De halte is ongeveer 15 minuten lopen van ons huis, en dan zijn we nog ongeveer 45 minuten bezig om op school te komen. Het enige nadeel van ons huis is dus dat je niet gemakkelijk/snel bij school kunt komen. Op school heb je 6 uur les, eerst hadden we 1 op 2, maar nu 1 op 3. Het is dus best intensief want er wordt de hele tijd Indonesisch gepraat. De leraren zijn wel heel leuk en er wordt gelukkig ook veel gelachen. Na school gaan we meestal even eten, dan naar huis en wat huiswerk maken, en dan zijn we al zo moe dat we of nog even gaan skypen of direct gaan slapen… Onze dagen zijn dus helemaal gevuld!

Deze week was alleen ook een beetje naar, want Adinda was de eerste schooldag aangereden door een scooter. Heel erg schrikken, maar gelukkig heeft ze er niets ernstig aan overgehouden. Wel is Adinda een aantal dagen thuis geweest, waardoor Dewie en ik alleen met de bus moesten reizen zonder ons tolkje ;). Gelukkig is ook dit allemaal goed gegaan, en kunnen we ons aardig redden in het Indonesisch. We zijn samen met Wesley naar een grote mall gegaan en hebben daar EINDELIJK ons internet kunnen regelen. Een usbstick modem! Ik was eerst nog bang dat het niet zou werken, maar gelukkig! Het werkt 😉 Ik kan nu eindelijk mijn verhaaltjes/foto’s (op facebook) uploaden en weer skypen :D. In die mall kan je trouwens heeeel lekker eten. New favorite = Hoka Hoka Bento. Een mcdonalds concept, dus met menu’s, maar dan Japans. Lekker rijst met kip en nog wat hapjes voor een goede prijs :D. We hebben daar ook een keer bij de KFC gegeten, maar dat viel helaas wat tegen… Voor de rest eet ik trouwens heel veel Indonesisch eten hoor, sowieso elke middagpauze 😉

In het weekend hadden we eenmalig op zaterdag ook school… Dit omdat we dan op een woensdag als het ‘Independence Day’ is vrij kunnen hebben. Gelukkig ging de dag redelijk snel om en zijn we na school naar de bioscoop geweest. Dit keer hebben we ‘Insidious’ gekeken. Ik had hem al in de bios gezien, maar het blijft leuk! Vooral ook als jij weet wanneer je je oren dicht moet houden en Adinda niet .. 😛 Verder hebben we ook deze zondag lekker gerelaxt, want we waren erg moe van de afgelopen week.

Op naar volgende week…

Liefssss,

Nikki

6 juli

Woensdag zijn we naar een spa geweest! We hebben een massage van 2 uur gehad, we hebben in een kleine sauna gezeten waar je hoofd boven uitkomt (te koop via TellSell 😉 ), we hebben een haarmasker gehad en ook nog onze haren geknipt. De prijzen hier zijn super laag en het was echt genieten. Een relax dagje dus. We zijn ongeveer 5 uur in de spa geweest, dus we zijn na de spa maar direct iets gaan eten: Rendang! Erg lekker :D. ‘s Avonds hebben we wat tv gekeken en leuke foto’s gemaakt met de familie, “for memory” ;). Morgen is alweer onze laatste dag in Bekasi en dan moeten we al bijna naar school… Dus voor nu nog even goed vakantie houden!

7 juli

Vandaag de laatste dag in Bekasi. We zijn naar de bioscoop geweest, Scream 4, voor maar omgerekend 1,20 per persoon! Dat is nog eens te doen haha. Verder zijn we nog in het winkelcentrum geweest en heb ik alvast een souveniertje voor mama gekocht 😀 We hebben sate gehaald met lontong en dit thuis bij de familie opgegeten. Als laatst hebben we nog onze koffers opnieuw gepakt en zijn we rond 0.00 gaan slapen, want morgen moeten we al om 03:30 op…

Vandaag hebben we ons laatste westerse ontbijtje in het hotel gehad. De tante van Adinda kwam ons ophalen en met een taxi zijn we naar Bekasi gereden, waar Adinda’s familie woont. Hier blijven we tot vrijdag, want dan vertrekken we naar Yogya. Eenmaal bij de familie van Adinda in Bekasi aangekomen, wat erg lang duurde door alle files in de vakantietijd in Indonesia, kregen we een lekkere Indonesische maaltijd. Verder hebben we veel familie van Adinda ontmoet. Hele lieve mensen. Allemaal praten ze Indonesisch, dus het was wel lastig om het te volgen en te communiceren omdat onze (Dewie en mijn) woordenschat toch nog erg laag is. Wel is het goed dat we zoveel Indonesisch horen en langzaamaan raken we er al aardig gewend aan. Deze avond was verder nog heel bijzonder, omdat we een soort lezing van een oom van Adinda hadden gekregen. En het was erg bizar hoeveel hij van ons wist, zonder ons ooit te hebben gezien…

Op maandag hebben we een safari toer gedaan in Bogor. We hadden een auto gehuurd en zijn met Adinda’s tantes en neefjes en nog een vriendin en haar dochtertje naar Bogor gereden. Omdat het vakantietijd is, is het alleen erg druk op de weg en duurde het erg lang voordat we er eindelijk waren. Heel grappig hier in de file is dat er allemaal mensen tussen de auto’s op de snelweg lopen om eten en drinken te verkopen, zelfs stukken pizza worden verkocht. Een minder leuk beeld is het bedelen op de weg. Mensen met een baby in hun hand, of aan 1 oog blinde mensen die midden op straat zitten… gevaarlijk ook.

Bij het safaripark aangekomen hebben we aardig wat dierenkoppen in de auto gehad… op de foto’s te zien 😉 Het is een erg mooi park, want het is midden in de jungle. Erg veel natuur gezien dus. Verder konden we later in het park wat rondlopen en daar hebben we in een wildwaterbaan gezeten met z’n drieën. We zijn er zeiknat uitgekomen en het was niet meer echt warm buiten… Ik heb een olifant geaaid en ik ben ook nog met een orang utan op de foto geweest (eigenlijk heel zielig) dus weer allemaal nieuwe ervaringen!

Dinsdag hebben we niet heel veel gedaan. We hebben eindelijk even goed en lekker uitgeslapen. Daarna zijn we naar een winkelcentrum geweest om er voor te zorgen dat Adinda en ik ook internet op onze telefoon konden krijgen, dus vanaf nu kan ik weer whatsappen en pingen! Ook heb ik in dit winkelcentrum nog een hoesje voor mijn BlackBerry gekocht. Verder zijn we nog naar een pasar geweest in Bekasi, en hier hebben we dan ook nog wat rondgelopen en een slof kretek gekocht voor Dewie’s ouders. Dat is hier namelijk hartstikke goedkoop. We hebben vlak bij het huis van Adinda’s familie mie ayam met pangsit gegeten en zijn toen naar huis gegaan en hebben de avond verder niet zo veel bijzonders gedaan.

Vrijdag gingen we eerst naar het treinstation om onze treintickets naar Yogya te kopen. We hebben gekozen voor een iets goedkopere ticket, dus we zitten nu business, maar we moeten er volgens Adinda niet te veel van verwachten. Hierna zijn we naar een winkelcentrum gegaan, Mangga Dua. Dit is echt een walhalla om te shoppen 😀 We hebben een echte neppe hermes tas gekocht, ik een kleintje en Dewie een grote. Adinda heeft voor ons onderhandelt voor een goed prijsje, maar achteraf blijkt dat we het alsnog voor veel te veel hebben gekocht. Maar goed, we waren er erg blij mee! Verder heb ik een bril op sterkte laten maken in dat winkelcentrum.. voor maar omgerekend ongeveer 17 euro! Dat vond ik het wel waard :D. Nadat we hier nog een beetje hadden rondgekeken gingen we met de trein naar een ander winkelcentrum omdat we onze vliegtickets van Yogya naar Bali en van Bali naar Jakarta bij een reisbureautje wilden regelen. Voordat we het winkelcentrum in gingen wilden we eerst wat eten. Adinda dacht een goed Padangs restaurant te weten, maar de mensen op straat stuurden ons naar een krotje waar het eten allemaal al was gemaakt en waar de vliegen op zaten. We hebben er dus voor gekozen om dit maar over te slaan. Echter, om bij dat restaurantje te komen (en ook om er weer weg te gaan) hebben we ons leven moeten riskeren door een soort snelweg over te steken… We zijn er ook dit keer heelhuids van af gekomen, ook al duurde het de terugweg wel een half uur voordat we durfden over te steken 😉

Eenmaal weer bij het andere winkelcentrum te zijn aangekomen hadden we wel erg veel honger gekregen. In plaats van een Padangs restaurant zijn we naar … jawel… een CFC geweest… California Fried Chicken 😉 Lekker patatjes met een kipburger hahaha. Hierna gingen we naar het reisbureautje om de vliegtickets te regelen. Dit duurde ook nog langer dan verwacht, want we moesten ook voor Robin en Wietze een ticket regelen, alleen had ik niet de goede gegevens van Robin en kon ik Robin en Wietze niet bereiken. Uiteindelijk is het wel gelukt.. hopelijk…

Na een dag veel shoppen en dus lopen zijn we weer terug naar het hotel geweest en hebben we lekker geslapen!

Zaterdag zijn we naar een van de eilanden van Pulau Seribu geweest. Dit is een eilandengroep aan de kust van Jakarta, en hoe verder het eiland ligt, hoe blauwer/meer helder het water is. Hoe verder betekende dus ook hoe duurder.. wat inhield dat wij naar het eerste en dichtstbijzijnde eiland gingen 😉 Toch was dit een erg mooi eiland, en we hebben ook lekker in de zee gezwommen. Het water was heeeel lekker warm! De foto’s staan allemaal op facebook, want het uploaden duurt erg lang. De beelden spreken voor zich 😀

Ik zit sinds vorige week vrijdag in Yogyakarta en heb sinds gisteren eindelijk weer internet. Hoewel ik nog niet al mijn verhaaltjes heb geschreven, zal ik wat ik tot nu toe heb er op zetten. Tevens staan foto’s op facebook!

Liefs, Nikki

Hallo!

Na een erg lange en vermoeiende reis zijn Adinda en ik gisteren veilig aangekomen in Jakarta.

Lieve papa, mama en Wietze hadden me naar Schiphol gebracht en na een toch wel emotioneel afscheid begon de reis. Het vliegtuig naar Londen had al enige vertraging door het slechte weer in Londen, maar dat was in principe geen probleem omdat we 4 uur hadden om onze volgende vlucht te halen. Alleen ook de vlucht vanuit Londen naar Doha was vertraagd, met ongeveer 2 uur en dat werd wel een probleem.. want in Doha hadden we alleen maar 2,5 uur om over te stappen. In Doha aangekomen hadden we nog 35 minuten om het vliegtuig naar Jakarta te halen, maar ook dit hebben we, net aan, gehaald. Gisteren om 22:10, de tijd in Indonesië dus 5 uur eerder in Nederland, zijn we aangekomen.

Op het vliegveld ging Adinda onderhandelen voor een hotel en die man had ons verteld dat het travellers hotel een goed en aardig goedkoop hotel was. Eenmaal bij dat hotel aangekomen bleek het toch iets minder goedkoop, maar Adinda kon toch een aardig prijsje regelen. Het is gelukkig een prima hotel waar we waarschijnlijk tot zondag blijven.

Vandaag zijn we aardig vroeg opgestaan, want het ontbijt wordt alleen tot 10.00 uur geserveerd. Eigenlijk waren we al te laat, maar we mochten nog wel een bord opscheppen. Na het ontbijt hebben we ons even goed aangekleed en zijn we met een bajai (soort tuk-tuk) naar het treinstation gegaan om alvast onze treintickets naar Yogyakarta te kopen. Het verkeer hier is net als in China, alles gaat door elkaar en vaak genoeg hou ik mijn hart vast … maar we zijn er heelhuids vanaf gekomen 😉 Jakarta is sowieso een beetje als Beijing, zoals het contrast met nieuwe gebouwen en armoede. We hebben het nationaal monument bekeken, maar we zijn er niet in geweest omdat we daarvoor 4 uur moesten wachten. Ook zijn we in een winkelcentrum geweest met alleen maar winkeltjes voor mobiele telefoons. Erg grappig, maar na een tijdje heb je het wel gezien. Op de bovenste etage waren er eettentjes en daar hebben we bakso gegeten, een soepje met een soort balletjes, wat erg lekker was. Na de maaltijd hebben we gewacht totdat Dewie’s mobieltje simlock vrij was gemaakt, en vervolgens gingen we opzoek naar een vervoersmiddel naar huis. We gingen weer met een bajai en weer was het erg spannend.. want het was file. Die chauffeur wisselde van

rijbaan wanneer hij dacht dat het sneller kon en gooide ons gammele voertuig steeds voor grote auto’s… maar we hebben het overleefd 😀 Vlak bij het hotel zijn we uitgestapt en hebben we aan de weg nog wat gegeten en daarna zijn we naar het hotel gelopen.

Nu ga ik slapen, want heb toch een beetje last van een jetlag. Morgen gaan we naar andere winkelcentrumpjes, dus we moeten fit zijn ;).

Liefss xxx

Hee iedereen!

Dinsdag 28 juni vertrek ik naar het land van mijn roots…. voor het eerst naar Indonesië!!  Ik vlieg gezellig samen met een vriendinnetje en ook terug zal ik met haar, en Wietze en Robin, samen vliegen. Samen met haar en nog een klasgenootje zullen we eerst een aantal dagen in Jakarta verblijven en zullen we daar ook familie van dat vriendinnetje bezoeken. Daarna zullen we met z’n drieën vertrekken naar Yogyakarta waar we voor 7 weken een taalcursus Indonesisch zullen volgen om de laatste punten te halen voor onze propedeuse en na die 7 weken zal ons klasgenootje terug naar huis vliegen en gaan we met z’n tweeen nog even vakantie vieren op Bali, waar ook Wietze en Robin zullen komen. Hoewel ik er ontzettend veel zin in heb, vind ik het ook heel erg spannend. Het is toch best lang en  best ver weg… Maar ik weet zeker dat ik een onvergetelijke tijd zal beleven!

Via deze site ga ik proberen om mijn ervaringen in Indonesië voor de geïnteresseerden en voor mijzelf bij te houden en op te schrijven. Hopelijk gaat het me in ieder geval lukken om wekelijks een update te geven!

Liefss xxx